ذکر خاطره ای مناسب ایام است. روزی استاد حقیر مرحوم آیت الله العظمی شیخ محمد شاه آبادی رحمت الله علیه - فرزند ارشد عارف بزرگ و استاد شهیر اخلاق آیت الله شیخ محمد علی شاه آبادی - که حکیم ، فقیه ، عارف و متکلمی بزرگی بودند، برایمان درس خارج معارف میگفتند. آخر درس به ایشان عرض کردم که ایام فاطمیه است پیرامون حضرت صدیقه نکته ای بفرمایید. ایشان یادی از خطبه ی حضرت زهرا کردند و سپس فرمودند: سوال شیخ علی، مرا یاد نکته ای از والد بزرگوارم انداخت: ( مرحوم والد ما ارادتی که به حضرت زهرا داشت فوق بیان بود. یاد دارم که پدرم استخاره های فوق العاده ای داشت و هرگاه برای استخاره میخواست قران را باز کند آهسته ذکری زیر لب زمزمه میکرد. روزی از ایشان پرسیدم چه ذکری قبل از استخاره میفرمایید؟! فرمودند : محمد، اسم اعظم میگویم بعد مصحف را باز میکنم و خدا به برکت آن تمام مطلب را برایم روشن میکند!! عرض کردم اقا این ذکر را به من هم بیاموزید. فرمودند میگویم : الهی به نور زهرا...) بعد در ادامه، استاد عزیزم فرمودند: معلوم میشود که نام حضرت زهرا را انسانهای کامل و راه رفته ای مثل مرحوم والد اسم اعظم میدانستند که با یک ( یا زهرا ) گفتن از ته دل گویا حقایق برایشان مشاهده میشد. بعد خاطره ی دیگری نقل کردند و فرمودند مرحوم پدر، سعی میکردند که زیاد قسم نخورند چون کراهت دارد. اما وقتی مطلب مهمی پیش می امد که نیاز به قسم بود ، میفرمودند : (به عصمت زهرا قسم!!!). آری خداوند استاد و والدشان را سر سفره ی حضرت زهرا میهمان کند. این بزرگان حضرت زهرا را خوب شناختند . از قدیم گفته اند: قدر زر، زرگر شناسد، قدر گوهر، گوهری! ایا ما هم فاطمه را اینگونه شناختیم؟!!  ارادتمند محبان اهل بیت: شیخ علی زند قزوینی. (لطفا دوستداران حضرت زهرا اگر لذت بردند اطلاع رسانی کنند)