در ایام ضربت خوردن سید مظلومان و امیر مومنان به جاست اشاره ای به بعدی از ابعاد فضایل علوی نماییم و آن هم عبادت بی مانند آن حضرت در مقابل حضرت دوست می باشد.
عبادت و بندگی مولا امیر مؤمنان علی(ع) شهره جهان است، و مرکز ثقل مقامات و منزلتهای علی(ع) در کنار علم خدادادی همان عبادتها و نمازها و ناله ها و نیازهای شبانه ی اوست، این مسئله تا آنجا اهمیت دارد که خداوند به ملائکه ی خود مباهات و فخرفروشی به سبب عبادتهای امیرمؤمنان میکند.
پیامبر اکرم(ص) میفرماید: صبحگاهی جبرئیل با شادی و حالت بشارت بر من وارد شد. گفتم حبیب من چه شده تو را خوشحال و بشارت رسان میبینم؟ پس گفت: ای محمد!(ص) چگونه خوشحال نباشم و حال آن که چشمم بخاطر اکرامی که خداوند نسبت به برادرت و جانشینت و امام امتت علی بن ابی طالب روا داشته، روشن شده است.
پیامبر اکرم(ص) فرمود: چگونه خداوند برادرم و امام امتم را گرامی داشته است؟
«قال: باهی بعبادته البارحة ملائکته و حملة عرشه و قال: ملائکتی انظروا الی حجّتی فی ارضی علی عبادی بعد نبیّی، فقد عفر خدّه فی التّراب تواضعاً لعظمتی، اشهدکم انّه امام خلقی و مولی بریّتی؛(1).
گفت: خداوند با عبادت دیشب علی بر ملائکه و حاملان عرش مباهات نموده است. و فرموده است: ملائکه ی من نگاه کنید به حجّتم بر بندگانم در زمین بعد از پیغمبرم، براستی صورت و گونه هایش را به خاطر تواضع در مقابل عظمت من بر خاک نهاده است ، شما را شاهد میگیرم که او (علی) پیشوای مخلوقاتم، و سرپرست مردمان من میباشد.»
در منابع شیعه آن قدر از عبادت امیرمؤمنان(ع) سخن به میان آمده که نیاز به یک کتاب مستقل دارد، خالی از لطف نیست که به یک روایت اشاره کنیم:
ضراربن ضمره در حضور معاویه درباره علی(ع) چنین گفت: «پس خدا را شاهد میگیرم که او را در بعضی از جایگاه هایش دیدم. در وقتی که شب پرده های تاریکی اش را انداخته بود و ستارگان ظاهر شده بودند، در حالی که در محرابش ایستاده بود و محاسن خود را بر دست گرفته و مانند انسان مار گزیده به خود میپیچید و چون انسان غمدیده گریه میکرد... (گویا هنوز آواز او را در گوش جان دارم که میفرمود:) آه آه از کمی توشه، طولانی بودن سفر، وحشت راه و بزرگ بودن جایگاه ورود.»
پس آنگاه اشک معاویه جاری شد و با آستینش آن را پاک کرد و دیگران هم اشک ریختند سپس معاویه گفت، آری ابوالحسن چنین بود...»(2)
نیمه شب زمزمه ای هست بلند /
که مرا میگسلد بند از بند
هست جانسوزتر از ناله نی /
کرده صد ناله به یک زمزمه طی
چه روان بخش صدایی دارد /
سوز عشق است و نوایی دارد
بس که با شور و نوا دمساز است /
به سماوات طنین انداز است
آسمانها همه با آن عظمت /
رفته زین حال فرو در حیرت
دشت و صحرا همه در بهت و سکوت /
که بلند است نوای ملکوت
این نوای ابدیت ازلیست /
شاید آهنگ مناجات علی است
نیمه شب خلوت و رازی دارد /
با خدا راز و نیازی دارد(3)
ارادتمند محبان اهل بیت :
شیخ علی زند قزوینی
1- بحارالانوار، داراحیاء التراث العربی، ج 41، ص 21 ذیل روایت 28.
2- اشک شفق، ص 182.
3- المناقب، ص 326، ح 335.
شبهای شیدایی
در
بهار بندگی
پانزده شب انس با قرآن و عترت
قرائت قرآن/سخنرانی/توسل به اهل بیت
نیمه ی دوم ماه مبارک رمضان، هر شب، از ساعت 22 الی 23.
قم، خیابان صفاییه، کوی بیگدلی، فرعی هفتم، پلاک 117.
زند قزوینی
قاری: استاد شیخ محمدی
سخنران امشب:
حجت الاسلام والمسلمین استاد شیخ کاظم حاج شریفی
مداح امشب:
حاج علی پیله وران
پایگاه اطلاع رسانی :
Zandqazvini.blog.ir
شماره ی سامانه :
00989014182323
آدرس اینستاگرام :
Zandghazvini
کانال تلگرام :
Zandqazvini
