متهم کردن سینه زنان اهل بیت در جشنها و ولادتها بی
انصافیست
اخیرا
نوشتاری را در فضای مجازی خواندم که در آن هیاتی ها را به سبب روضه خواندن و یا
سینه زدن در شبهای اعیاد و ولادتهای امامان متهم به انجام ( منکر ) کرده بود!!! سپس کار آنان را خلاف شرع
دانسته بود!
به عنوان یک طلبه و پژوهشگر ، هر چه فکر کردم ، با توجه
به تعریف خاص فقهی و حتی حقوقی ( منکر ) نتوانستم معنای صحیحی برای نوشتار فوق
پیدا کنم.
به همین جهت بر آن شدم تا با این نوشتار پاسخی کوتاه به
این مقاله ی غیر علمی بدهم. البته تذکر
این نکته در ابتدای سخن لازم است که به هیچ وجه دنبال ترویج عزاداری در اعیاد
نیستم. اما از به کار بردن کلمه ی منکر در این باب و اتهام به جوانان پرشور حسینی
تعجب میکنم!
همه میدانیم که منکر یک کلمه ی قرآنیست که در
روایات ما هم کرارا وارد شده است. تعریف منکر در فقه به هر عملی گفته میشود که
مسلما از جانب شارع مقدس حرام دانسته شده. مثلا زنا و قتل و دروغ و غیبت و...
بنابر این تعریف مسلما اگر کاری از جانب شرع مورد نهی
تحریمی واقع نشده باشد و یا حتی شک در حرمت آن شود نمیتوان آن را منکر نامید.
اکنون سوال ما این است که وقتی هیچ فقیهی تا کنون فتوا
بر حرمت و یا حتی کراهت روضه خواندن و سینه زدن در اعیاد امامان صادر نکرده به چه
دلیل نویسنده خود را از فقها و مراجع تقلید مسلمانتر و نگرانتر پنداشته و این کار
را خلاف شرع و منکر نامیده است؟!!
نهایت چیزی که میتوان در این زمینه ادعا کرد این است که
سینه زنی در اعیاد امامان خلاف عرف است. اما هر چیز که خلاف عرف باشد را نمیتوان
خلاف شرع دانست.
علاوه بر اینکه اگر ما ملاک عرف را هم رفتار خود مردم و
مومنین میدانیم که حق هم همین است پس اگر آنها خود ، مبادرت به این کار کنند
و این عمل را مذموم نپندارند معلوم میشود که حتی این کار خلاف عرف هم نیست، تا چه
رسد به خلاف شرع.
از اینها گذشته همه میدانیم که طبق فتوای بزرگان ، همچون
فقیه عالیقدر ، آیت الله العظمی بروجردی و دیگر بزرگان چگونگی اقامه ی شعایر
موکول به عرف است. پس هر گونه اظهار نظر در چگونگی اقامه ی عزا و جشن برای اهل بیت
مادام که خلاف شرع واضحی رخ ندهد صحیح نیست . و بهتر آن است که در این زمینه
کار را به خود مومنین بسپاریم .
از اینها گذشته ما در روایات فراوانی داریم که حتی اهل
بیت هم در ولادتها و اعیاد گاهی گریه کرده و روضه خوانده اند. مثلا اهل تحقیق
روایات را در جریان ولادت امام حسین و حضرت ابالفضل العباس دیده اند که چگونه
پیامبر و مولا علی و حضرت زهرا در این مناسبتها روضه ی کربلا را اشاره کرده و در
لحظات ولادت این انوار ، مویه کردند و گریستند.
اکنون اگر جماعت هیاتی با تمسک به سیره ی اهل بیت در
چنین مناسبتهایی که ظاهرا جشن و ولادت است گریه میکنند ، آیا رواست که ما آنها را
متهم به بی دینی و انحراف و انجام منکر کنیم؟!!
اگر این مطلب صحیح باشد پس اولین انجام دهنده ی منکر خود
پیامبر و مولا علی و حضرت زهرا بودند که در ولادت امام حسین گریستند!!! آیا میتوان
این سخن را پذیرفت؟!
تعجب اینجاست که با وجود این همه منکرات واضح در جامعه
مثل بی حجابی و موسیقی های حرام و ابتذال و اختلاص و غیره نویسنده به جای آنکه به
آنها بپردازد فقط ، سینه زنی جوانان هیاتی در عید ولادت امام رضا را خلاف شرع و
منکر یافته و
فقط به آن پرداخته است!!!
بنده سالهاست که منبر میروم و خود ، در ایام ولادتها و
اعیاد هم در پایان منبر با یک توسل و روضه ی مختصر و کوتاه که اتفاقا مورد استقبال
مردم و مومنین و حتی علما بوده است مجلس را ختم کرده ام. زیرا از اساتید آموخته
ایم که نمک منبر و مداحی روضه ی آن است. اکنون سوال اینجاست که وجه حرمت این کار
که به زعم نویسنده در متن آمده چیست؟!!
اکنون حتی اگر این کار قبیح هم باشد آیا راه آن اتهام
بستن به هیاتها خصوصا هیاتهای کلان و بزرگ است یا نصیحت انان؟! آیا هیاتی را
که برتر برترینهای کشور شناخته شده را باید متهم به خلاف شرع واضح کرد؟!
آیا این کارها تند روی و بی انصافی نیست؟! آیا نویسنده با انتشار این متن تند ،
خود ، دامن به فاش شدن آنچه منکر پنداشته نزده است؟!
اتفاقا سالهاست که در مجالس و هیاتهای کلان کشور خاصه در
تهران و قم رسم بوده که حتی در مجالس جشن اهل بیت هم اندکی روضه میخوانده و سینه
میزدند . و هیچ کس این کار را وهن و خلاف نمیدانسته و نمیداند.
آنچه در آن پیام زشتتر و زننده تر به نظر آمد این
نکته بود که نویسنده با نوعی فرا فکنی ، سعی در اتهام سیاسی به این نوع جلسات را
دارد ، که قطعا هیچ یک از بزرگان سیاسی و مذهبی کشور این نوع رفتار و بد
اخلاقی سیاسی را صحیح نمیدانند که تا یک کار به نظر ما جلوه ی خوبی نداشت آن را
متهم به این حرفها کنیم.
شعار همه ی بزرگان در این برهه ی حساس ، جذب حد اکثری و
دفع حد اقلی و پرهیز از اتهام و اختلاف است . اکنون نمیدانم چرا نویسنده به جای
ایجاد اتحاد سعی در مقابل، قرار دادن هیاتی ها با حاکمیت دارد؟! اما آنچه مسلم است
این است که اتفاقا در تمام خطرات گذشته و آینده همین جوانان هیاتی و حسینی که به
زعم نویسنده متهم هستند ، در صف اول مقابله با دشمنان قرار خواهند داشت.
در پایان در عین حال که به جوانان هیاتی نصیحت میکنم که
بین مجالس جشن و عزای اهل بیت فرق بگذارند تا مرز جشن و عزا روشن باشد ، و
به گفته ی امام صادق عمل کنند که فرمود شیعیان ما در حزن ما اندوه ناکند و در شادی
ما شادند ، ولی در عین حال پیشنهاد میکنم اگر قرار است نقدی شود سعی کنیم نقد ما
سازنده باشد نه کوبنده و دور از انصاف.
ارادتمند محبان اهل بیت
شیخ علی زند قزوینی
Zandqazvini.blog.ir
Zandqazvini.com
لطفا اطلاع رسانی کنید تا در ثواب شریک شوید.
